Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

" ΣΗΜΕΙΟ"

Εκεί που ενώνεται ο ουρανός με τη θάλασσα...εκεί "φεύγω"...εκεί "χάνομαι"...εκεί "αδειάζω" και "γεμίζω" ξανά...!
Όταν ο ουρανός γίνεται ένα με τη θάλασσα νιώθω πως βρίσκομαι στο σημείο μου....
Μια εικόνα ονειρεμένη που με λέξεις δεν μπορείς να την περιγράψεις. Σε αυτό το σημείο είναι όλα τόσο ήρεμα και τόσο άγρια ταυτόχρονα, είναι γαλάζια αλλά και μαύρα,όλα εξαρτώνται από τη διάθεση και από τη στιγμή....
Μακρινός αυτός ο ορίζοντας και τόσο σπάνιος να τον δεις με τα μάτια της ψυχής , δεν σε αφήνει η καθημερινότητα , δεν προλαβαίνεις να κοιτάξεις λίγο πιο μακριά από εκεί που βρίσκεσαι....δεν φτάνουνε τα μάτια μας στο άπειρο και στο καθαρό...
Δεν θέλει χρόνο,θέλει θέληση και ψυχική δύναμη να ξεκόψεις από τα συνηθισμένα, να περπατήσεις και να κοιτάξεις μακριά...πολύ μακριά εκεί που πραγματικά θέλει να δε η ψυχή σου....
Μην αναρωτιέσαι που βρίσκεται αυτό το "μαγικό" σημείο,δεν ξέρω να σου απαντήσω.
ο καθένας μας το κουβαλάει μέσα του...είναι δίπλα μας ,μπροστά μας αρκεί να μην κλείνουμε τα μάτια μας στη Ζωή και θα το βρούμε.....
Εγώ το έχω στη θάλασσα ,είτε είναι ήρεμη είτε είναι άγρια είναι το δικό μου "Σημείο" και δεν το αλλάζω με τίποτα....
Ψάξτε βαθιά μέσα σας και θα το ανακαλύψετε και τότε όλα θα είναι αλλιώς....και κάθε σας μέρα θα είναι μια καινούργια μέρα ακόμα και αν κάνετε τα ίδια πράγματα.....

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

ΟΝΕΙΡΟ....

Έχω φτιάξει το blog αυτό πολύ καιρό τώρα , αλλά δεν είχα βρει το χρόνο να ασχοληθώ.
Αφορμή για να αποφασίσω να γράψω ήταν σήμερα το βράδυ που είδα για άλλη μια φορά..(έχω χάσει το μέτρημα πλέον...) την Αγαπημένη μου ταινία...
FLASHDANCE....
Αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς έχουμε την ευκαιρία και την δυνατότητα να ακολουθήσουμε
τα Όνειρά μας?...πόσοι είμαστε τελικά ευτυχισμένοι για τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας και αν τελικά τις κάνουμε εμείς ή άλλοι αντί για εμάς...?
Δεν θέλω να είμαι αχάριστη με τη ζωή μου ως τώρα,νιώθω πολύ τυχερή και ευλογημένη για όλα όσα έχω ,υπάρχουν όμως στιγμές που αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου αν είχα ακολουθήσει το Όνειρο μου.....
Σίγουρα όλα θα ήταν διαφορετικά , όχι απαραίτητα καλύτερα...αλλά διαφορετικά...
Ο χορός για μένα είναι ένας τρόπος να φεύγω,να ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά και τη μουσική στο τέρμα...να ταξιδεύω και να ξεχνιέμαι....αλλά θα ήθελα και να δημιουργώ...να κάνω και τους άλλους να φεύγουν και να ταξιδεύουν,να βλέπω τις σκέψεις μου και την έμπνευσή μου να γίνονται πραγματικότητα...
Και σε αυτό το σημείο είναι που προβληματίζομαι πάντα στο τέλος,
θα ήταν όλα έτσι όπως τα φαντάζομαι τώρα ή θα έχανε την μαγεία του όλο αυτό?
Προσπαθώντας λοιπόν να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου , μακαρίζω όλα όσα μου έχει δώσει απλόχερα η ζωή ως τώρα , βάζω τέρμα τη μουσική και φεύγω....αδειάζω το μυαλό μου και ταξιδεύω στους ήχους και στους στίχους που λατρεύω....
και ανακαλύπτω ότι αυτό είναι τελικά που μου δίνει τη Δύναμη και την Θετική Σκέψη ....
το ότι ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ..ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ...!!!!