Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

...Ζεστή σοκολάτα στο φλιτζάνι και αγκαλιά με το laptop προσπαθώ να βάλω σε τάξη όσο μυαλό μπορώ να έχω ακόμα...
Δεν ξέρω αν τελικά το να κοιτάζω τη βροχή με βοηθάει να σκεφτώ ή με αποσυντονίζει τελείως...Είναι πολλές οι φορές που λές...τέρμα, ως εδώ...ποτέ ξανά...και μετά...πάλι τα ίδια...τι να σημαίνει άραγε αυτό? Μήπως οτι δεν είσαι αρκετά σταθερός χαρακτήρας? Μήπως οτι τελικά δεν ξέρεις τι πρέπει να αποφασίσεις...ή μήπως τελικά κερδίζει για ακόμα μια φορά η καρδιά...(Μυαλό - Καρδιά 0-1).!!! Και φτάνεις στο σημείο να πέσεις πάλι στη φωτιά, να ξανακαείς και ότι γίνει...όμως κάθε φορά είναι πολύ διαφορετική και με διαφορετικές συνέπειες...Αυτές είναι πάντα που σε κρατάνε πίσω, αυτές είναι που βάζουν το μυαλό σε τάξη και παλεύει με όλα τα υπόλοιπα...και το αποτέλεσμα, γνωστό! 
Μια γουλιά ακόμα ζεστή σοκολάτα...
Μια ματιά ακόμα έξω απο το παράθυρο...και ...
Μια σκέψη ακόμα αν όλα αυτά που επιθυμώ να ζήσω είναι "σωστά"...
Σωστά για ποιόν όμως? Γιατί αναρωτιέμαι? Τι μπορεί να είναι αυτό που μου φέρνει όλες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό? Είναι εκείνο το άλλο...το διαφορετικό, εκείνο που μπορεί να σου ξεσηκώσει το μυαλό και να σου αναστατώσει τη ζωή, εκείνο που κατά καιρούς θέλουμε να έχουμε, μας λείπει και όταν εμφανίζεται θα είναι χαζό να το αφήσουμε να φύγει...και τι κάνουμε τελικά??? Το ζούμε και όπου βγεί...το χαιρόμαστε μέχρι να ξεθυμάνει και τελειώσει όμορφα και πολύ γλυκά...χωρίς να αφήσει πόνο, πίκρα και κακία στην ψυχή μας...
Συνεχίζοντας να κοιτάζω τις σταγόνες τις βροχής...κλείνω τα μάτια και κρατάω στην ψυχή μου όλα τα όμορφα και τα άσχημα ...αλλά κυρίως φτιάχνω με το μυαλό μου πολλές ακόμα όμορφες εικόνες που θέλω να ζήσω...που θέλω να αγγίξω...που θέλω να μου στιγματίσουν τη ζωή...