Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...ΝΑΙ, ΕΣΕΝΑ...

Μμμ...από που να αρχίσω τώρα με εσένα... Αυτό είναι το δύσκολο, δεν υπάρχει αρχή μαζί σου, μόνο συνέχεια... Δεν ξέρω πως το έχουμε καταφέρει, αλλά έτσι είναι... Έχω γράψει πολλά και για πολλούς εδώ μέσα, και πάντα σκεφτόμουν και εσένα, όμως μου ήταν δύσκολο να βρω λέξεις για ένα τόσο ξεχωριστό άτομο της ζωής μου. Ας κάνω λοιπόν μια προσπάθεια...
Ας ξεκινήσω με το συνηθισμένο για πολλούς " ευχαριστώ", αλλά απόλυτα ειλικρινές για μένα...
Σε ευχαριστώ που είσαι..Εσύ...
Που είσαι πάντα εδώ, όχι από υποχρέωση...
Που με βρίζεις και εγώ σου τη λέω...
Που δεν με παίρνεις τηλ και δεν σε παίρνω και εγώ...έτσι από πείσμα...και μετά γελάμε με τα χάλια μας...
Που παρεξηγούμαστε και στο τέλος κουμπαριαζουμε...
Που έχω κλάψει στον ώμο σου και εσύ έχεις λιποθυμήσει στην αγκαλιά μου...
Που χωρίς να το ξέρεις με έχεις κάνει καλύτερο άνθρωπο...ακόμα και αν είμαι αντιδραστική...γι' αυτό μ'αγαπας άλλωστε... ;-)

Που δεν μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε...και όλοι αναρωτιούνται τι λέμε 5 φορές τη μέρα στο τηλέφωνο και μετά από 1 ώρα να πηγαίνουμε και για καφέ και να ξαναμιλαμε...( πάντα όμως θα τους αφήνουμε με την απορία )...
Που μπορούμε να γίνουμε ρεζίλι παντού και με κάθε τρόπο όταν είμαστε μαζί....
Που χορεύουμε όπου σταθούμε και βρεθούμε,λες και είμαστε παιδιά..και δεν μας νοιάζει καθόλου που μας κοιτάνε...
Που μπορούμε να γυρνάμε από το κλάμα στο γέλιο και το ανάποδο σε χρόνο dt...
Που καταφέρνουμε να βρίσκουμε την αστεία πλευρά, ακόμα και στα σοβαρά θέματα τις ζωής μας...
Που μεγαλώνουμε μαζί ακόμα και αν γνωριστήκαμε μεγάλες...
Που οι ζωές μας δεν είναι ίδιες, θα μπορούσαμε να τις πούμε και τελείως ΑΝΑΠΟΔΕΣ, αλλά εμείς έχουμε καταφέρει να πηγαίνουμε παράλληλα και πάντα προς την ίδια κατεύθυνση... αυτό κι αν είναι μαγικό..!!!
Που έχουμε ζήσει πράγματα που άλλοι χρειάζονται μια ολόκληρη ζωή...
Που μιλάμε με τα μάτια ...ακόμα όταν ανάμεσα μας υπάρχει κόσμος...
...Σε ευχαριστώ...γιατί θέλω τόσα πολλά ακόμα να γράψω αλλά νομίζω πως εξάντλησα τις λέξεις...(ή απλά τα υπόλοιπα να θέλω να τα κρατήσω δικά μου...)
Και για να μην ξεχνιόμαστε...
Ξέρω ακριβώς τι κάνεις αυτή τη στιγμή που το διαβάζεις όμορφη ξανθούλα φιλενάδα μου...και πως χρειάζεσαι χαρτομάντιλο για αυτά τα γαλάζια παιδικά σου μάτια...

Δεν θα σε αφήσω να αλλάξεις ποτέ...
Σ' αγαπάω πολύ ....
Τέλος...