...Σάββατο 1η Σεπτεμβρίου... Τι και αν μπαίνει το φθινόπωρο, εγώ είμαι από νωρίς το πρωί στο στρωματάκι μου και χαλαρώνω, ψυχή και σώμα...αδειάζω το μυαλό, λίγο πριν ξεκινήσει να γεμίζει πάλι...
Ένα συμπαθητικό καλοκαίρι φτάνει σιγά - σιγά στο τέλος του...
Ένα καλοκαίρι με τα όμορφα του, αλλά και με τα δύσκολα του...ζόρικο θα το έλεγα σε μερικές στιγμές για εμένα...με μια μικρή ανάσα αυτές τις δέκα μέρες που ξέκλεψα από την ρουτίνα μου...
Φέτος φρόντισα να μην αφήσω το βλέμμα μου επάνω σε κανένα περιοδικό ποικίλης ύλης...μόνο σε κάνα δυο λογοτεχνικά και αυτά όχι στην παραλία....Φρόντισα να μαζέψω εικόνες, πολλές εικόνες...που δυστυχώς ακόμα και η πιο σύγχρονη φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να τις αποτυπώσει...ο καλύτερος φακός είναι τα μάτια μας...και ο καλύτερος εκτυπωτής το μυαλό μας!
Ανατολή...Δύση...Πανσέληνος...και φυσικά ο ήχος των κυμάτων...Όλα αυτά παίρνω μαζί μου φέτος στο ταξίδι της επιστροφής για να τα φέρνω στο μυαλό μου όποτε με ζορίζει η καθημερινότητα...να επαναφορτίζω τις μπαταρίες μου και να συνεχίζω...
Δεν θέλω σήμερα να βγω από τη θάλασσα...( έτσι κι αλλιώς το νερό είναι η δεύτερη φύση μου )...
Είναι φάρμακο η άτιμη, γιατρικό για κάθε πόνο...είτε σωματικό, είτε ψυχικό...κυρίως για τους δεύτερους. Βουτάς στο βυθό με μια αναπνοή...και καθώς ανεβαίνεις αφήνεις κάτω στον πάτο ότι σε πονάει, ότι σε ενοχλεί και ότι σε εκνευρίζει για πάντα...και όπως φτάνεις στην επιφάνεια, παίρνεις την πρώτη καθαρή ανάσα...άλλος άνθρωπος, ανάλαφρος...
Έτσι και εγώ...σήμερα μηδένισα...πραγματικά μηδένισα...άφησα στον πάτο της θάλασσας καταστάσεις που με ζόρισαν και με ζόριζαν...αλλά και ανθρώπους που δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους κουβαλάω πλέον μαζί μου...όλα έμειναν εκεί...και πήρα την μεγάλη μου ΑΝΑΣΑ...αυτή που πραγματικά είχα ανάγκη...
...Χαζεύω τα μάτια των αγοριών μου ( μεγάλου και μικρού ) καθώς βγαίνω από το νερό...και καταλαβαίνω πως το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ...θα το έχω πάντα μαζί μου όλο το χρόνο, άσχετα από την εποχή και τον καιρό που θα έχει... Για μένα αυτά τα μάτια θα είναι πάντα το καλοκαίρι μου...η δύναμή μου...η ΑΝΑΣΑ μου...!!!
Να έχουμε όλοι ένα υπέροχο Φθινόπωρο προσαρμογής...με πολλές γλυκές μικρές αποδράσεις...
Υ.Γ. Αφιερωμένο...στα μάτια μου...
Ένα συμπαθητικό καλοκαίρι φτάνει σιγά - σιγά στο τέλος του...
Ένα καλοκαίρι με τα όμορφα του, αλλά και με τα δύσκολα του...ζόρικο θα το έλεγα σε μερικές στιγμές για εμένα...με μια μικρή ανάσα αυτές τις δέκα μέρες που ξέκλεψα από την ρουτίνα μου...
Φέτος φρόντισα να μην αφήσω το βλέμμα μου επάνω σε κανένα περιοδικό ποικίλης ύλης...μόνο σε κάνα δυο λογοτεχνικά και αυτά όχι στην παραλία....Φρόντισα να μαζέψω εικόνες, πολλές εικόνες...που δυστυχώς ακόμα και η πιο σύγχρονη φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να τις αποτυπώσει...ο καλύτερος φακός είναι τα μάτια μας...και ο καλύτερος εκτυπωτής το μυαλό μας!
Ανατολή...Δύση...Πανσέληνος...και φυσικά ο ήχος των κυμάτων...Όλα αυτά παίρνω μαζί μου φέτος στο ταξίδι της επιστροφής για να τα φέρνω στο μυαλό μου όποτε με ζορίζει η καθημερινότητα...να επαναφορτίζω τις μπαταρίες μου και να συνεχίζω...Δεν θέλω σήμερα να βγω από τη θάλασσα...( έτσι κι αλλιώς το νερό είναι η δεύτερη φύση μου )...
Είναι φάρμακο η άτιμη, γιατρικό για κάθε πόνο...είτε σωματικό, είτε ψυχικό...κυρίως για τους δεύτερους. Βουτάς στο βυθό με μια αναπνοή...και καθώς ανεβαίνεις αφήνεις κάτω στον πάτο ότι σε πονάει, ότι σε ενοχλεί και ότι σε εκνευρίζει για πάντα...και όπως φτάνεις στην επιφάνεια, παίρνεις την πρώτη καθαρή ανάσα...άλλος άνθρωπος, ανάλαφρος...
Έτσι και εγώ...σήμερα μηδένισα...πραγματικά μηδένισα...άφησα στον πάτο της θάλασσας καταστάσεις που με ζόρισαν και με ζόριζαν...αλλά και ανθρώπους που δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους κουβαλάω πλέον μαζί μου...όλα έμειναν εκεί...και πήρα την μεγάλη μου ΑΝΑΣΑ...αυτή που πραγματικά είχα ανάγκη...
...Χαζεύω τα μάτια των αγοριών μου ( μεγάλου και μικρού ) καθώς βγαίνω από το νερό...και καταλαβαίνω πως το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ...θα το έχω πάντα μαζί μου όλο το χρόνο, άσχετα από την εποχή και τον καιρό που θα έχει... Για μένα αυτά τα μάτια θα είναι πάντα το καλοκαίρι μου...η δύναμή μου...η ΑΝΑΣΑ μου...!!!
Να έχουμε όλοι ένα υπέροχο Φθινόπωρο προσαρμογής...με πολλές γλυκές μικρές αποδράσεις...
Υ.Γ. Αφιερωμένο...στα μάτια μου...
