ΣΤΙΓΜΗ...

...Και εκεί που λές πως όλα τα έχεις υπο έλεγχο,εκεί που λές πως η ζωή σου έχει πάρει το δρόμο της...αρκεί μια Στιγμή...μια πολύ μικρή Στιγμή να φέρει τα πάνω κάτω. Να σε κάνει προβληματιστείς,να αναθεωρήσεις,να επανεξετάσεις κάποια πράγματα που τα θεωρούσες δεδομένα μέχρι τώρα.

Και αφού αυτή η Στιγμή σου έχει κάνει τη ζωή άνω-κάτω,και αφού έχεις αποφασίσει να ζήσεις αυτή τη Στιγμή που σου έστειλε η ζωή μπροστά  σου...έτσι ξαφνικά όπως ήρθε...έτσι ξαφνικά τη χάνεις.

Τη χάνεις μέσα από τα χέρια σου,μέσα απο την καθημερινότητα σου και δεν έχεις προλάβει να τη χορτάσεις...να την ευχαριστηθείς...να τη ζήσεις όπως ακριβώς της αξίζει.

Δεν προλαβαίνει να κάνει τον κύκλο της και φεύγει...και εσύ βρίσκεσαι πάλι εκεί που ξεκίνησες αλλά με μια διαφορά...την καθημερινότητα σου τώρα γεμίζουν ερωτηματικά και απορίες , που ίσως και να μην απαντηθούν ποτέ.

Αυτό είναι το κόστος που πληρώνεις σε τέτοιες περιπτώσεις...

Είναι καλό να μην μετανοιώνεις γι' αυτές τις στιγμές που σου αιφνιδιάζουν τη ζωή...είναι όμως δύσκολο όταν αυτές οι στιγμές φεύγουν αφήνοντας πίσω τους απωθημένα...δεν μένουν μέχρι το τέλος...μέχρι να δικαιολογήσουν το λόγο για τον οποίο βρέθηκαν στη ζωή σου.

Είναι δύσκολο όταν αφήνουν μισές τις ιστορίες και το μόνο που καταφέρνουν είναι να σε κάνουν να χάνεις την εμπιστοσύνη σου στις Στιγμές...

Δεν μετανοιώνω για την Στιγμή που μου χτύπησε την πόρτα και της άνοιξα...λυπάμαι ομως γιατί δεν γινόταν να την κρατήσω για πάντα κοντά μου...

ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ...

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το Μυστικό Σημείωμα που άφησε ο Θεός μέσα τους.

Δεν είχαν το απαιτούμενο φώς για να το διαβάσουν, και το άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.

Είναι μερικοί άνθρωποι που ,όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει και σαστίζουν. Τη φέρνουν από εδώ, τη γυρνάνε από 'κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.

Χαρά σ'αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το Μυστικό τους Σημειωματάκι.

Αν το έσκισαν μετά, αν το έκαψαν, το έκαναν μόνο για το κέφι τους...για να κλείσουν το μάτι στο Θεό...

Χαρά σ'αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρησαν μέσα στα δίχτυα της...

Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το έκαναν μόνο και μόνο για να έχουν τη χαρά να ξαναπιαστούν....

Τα μάτια που κοιτάς έχουν στερέψει απ 'του πόνου τη βροχή
τα χέρια που ακουμπάς δεν έχουν δύναμη για κάτι παραπάνω
τα χείλη που φιλάς έχουν ακόμα κάποια ανοιχτή πληγή
τι να σου κάνω, τι να σου κάνω...

Να 'ξερα τι θες κι εσύ, τώρα από μένα
έχω μια καρδιά μισή και φτερά σπασμένα
Να 'ξερες τι μου ζητάς, τώρα μ 'ένα χάδι
σβήσε μου ξανά το φως, έχω συνηθίσει μοναχός μες στο σκοτάδι...

Τα όνειρα κι αυτά έχω πια μάθει να τα σβήνω το πρωί
νομίζεις πως εγώ δε θα 'θελα τον έρωτα να ζήσω
μα η καρδιά που ακούς φοβάται, σε φοβάται η τρελή
και κάνει πίσω και κάνει πίσω ....