Αγαπημένε μου Αύγουστε...

Καλέ μου Αυγουστε...Κοίτα τι γρήγορα που πέρασες...Κοίτα να δεις που όταν ξεκίνησες βιάζομουν να περάσεις...και τώρα απλά σε θέλω λίγο ακόμα...να ξεκινήσεις πάλι απ'την αρχή...να ξαναζησω λίγο ακόμα μέσα στις μέρες σου...εκείνες...τις όμορφες...αλλά και τις δύσκολες...
Εκείνες που με γέμισαν λαχτάρα και προσμονή αλλά και εκείνες που με ξύπνησαν απότομα και άγαρμπα...
Τίποτα δεν θα άλλαζα Αυγουστε μου...τίποτα...
Όλα αυτά που περνάνε από τη ζωή μας μοιάζουν με κουτιά από σπίρτα. Ανάβεις ένα ένα σπίρτο να τα κρατήσεις ζωντανα, μέχρι που κάποτε τελειώνουν κι έχεις στα χέρια μόνο κάτι μικρά καμένα ξυλάκια...
Αυτά είναι οι στιγμές ή μάλλον γνώσεις θα έλεγα πως είναι... Στιγμές που έδωσαν γνώσεις...
Κλείνω τα μάτια για να κρατήσω λίγο ακόμα τις εικόνες σου...
Και τώρα...
Σε αποχαιρετω αγαπημένε μου Αυγουστε...ναι είσαι ο αγαπημένος μου μήνας...γιατί έχω μοιραστεί μαζί σου πολλά... λόγια... σιωπές... δάκρυα... μοναξιά... χαμόγελα...ευτυχία...αγκαλιές...χάδια...μυστικά...αλήθειες...πολλά!!!
Σου έκανα όλα τα χατίρια φέτος, σε ακολούθησα και με έσπρωξες στα βαθειά  με ότι  κόστος κι αν είχε... Γι'αυτό και τώρα είναι η σειρά μου να σου ζητήσω μια χάρη...
Σε παρακαλω, φεύγοντας, παρε μαζι σου ολα αυτα που σου ψιθυριζα τις νυχτες...όλα αυτά που έλεγα στην θάλασσα τα πρωινά...όλα τα δικά μας μυστικα! Παρε και θαψτα καπου βαθεια και μακριά...κάπου που να μην μπορεσω να τα βρω αν αρχίσω να τα ψαχνω το χειμωνα...γιατί θα τα ψάξω...θα τα νοσταλγησω...θα τρελάνουν το κορμί και το μυαλό μου...Και δεν πρέπει...
Είναι δύσκολος πάντα ο Χειμώνας...
Ξέρω πως τίποτα δε σβήνεται τόσο εύκολα....Γιατί, ας υποθέσουμε ότι το μυαλό ξεχνά ή αναγκάζεται να ξεχασει, βάζει τέρμα και υπογράφει επιλόγους...Το σώμα όμως θυμάται...
Και αυτό δεν το ορίζεις πάντα...
Θα τα αναζητησω... το ξέρω....κάθε φορά που θα αφήνομαι να με παρασύρει η θύμηση. Κάθε φορά που Θα υποκύπτω στις βαθύτερες μου επιθυμίες, σε αυτές που καταχωνιαζω  με τέτοια επιμέλεια που θα ζήλευε και ο πιο τακτικός άνθρωπος του πλανήτη...
Και θα επιθυμω...Το σώμα, το άγγιγμα, θα γίνομαι λαίμαργη, θα τα θέλω όλα...
Και ύστερα; Δεν υπάρχει ύστερα. Κρατώ το τότε, και το κάνω  μια αναφορά...Μια ανάμνηση...
Βοήθησε με καλέ μου Αυγουστε...

#anapnoes.gr